អ្នកនេសាទថៃម្នាក់ បានជួបលាភដោយចៃដន្យបានប្រទះឃើញកំណប់សមុទ្រដែលជាដុំកម្អួតត្រីបាឡែនដ៏ធំមួយដែលមានតម្លៃប្រមាណជា៣២ម៉ឺនដុល្លារអាមេរិកឯណោះ។
លោក Jumrus Thiachot មានអាយុ ៥៥ឆ្នាំ បានប្រទះឃើញដុំកម្អួតត្រីបាឡែន ដែលមានទម្ងន់ប្រហែល ១៤ផោន(ស្មើនឹង៦,៣៥គ.ក) ខណៈពេលដែលរូបលោកបានដើរតាមបណ្តោយឆ្នេរសមុទ្រលើកោះ Samui កាលពីដើមឆ្នាំនេះ។
អ្នកនេសាទម្នាក់នេះពុំបានដឹងប្រាកដទេថា វាគឺជាអ្វីនោះទេ ហើយលោកក៏បានយកវាទៅទុកនៅក្នុងផ្ទះ ហើយក៏បន្តទៅធ្វើការងារនេសាទរបស់លោក ដែលអាចរកចំណូលបានប្រហែល ៤០០បាត (ឬប្រហែល ១៣ដុល្លារអាមេរិក) ក្នុងមួយថ្ងៃផងដែរ។
ប្រភពដដែលបន្តថា ក្រោយមក លោក Jumrus ក៏តែងបានលួចសួរអ្នកជិតខាងរបស់លោក ដើម្បីឲ្យពួកគេជួយពិនិត្យមើលថាតើដុំនេះមានផ្ទុកនូវសារធាតុអ្វី។ ប៉ុន្តែជាលទ្ធផលនៅតែមិនកើតការ។
នេះពិតជាសំណាងពីជាតិមុនរបស់លោក Jumrusពិតមែន ដោយសារកាលពីថ្ងៃថ្ងៃអង្គារកន្លងទៅនេះ មន្ត្រីមកពីរដ្ឋាភិបាលក្នុងស្រុក ក៏បានចុះមកដល់ផ្ទះរបស់លោកផ្ទាល់តែម្តង ដើម្បីជួយពិនិត្យទៅលើដុំក្រមួននោះ ហើយនៅទីបំផុតពួកគេបានអះអាងថា វាគឺជាកម្អួតត្រីបាឡែនដែលជារបស់ដ៏មានតម្លៃបំផុត ដែលជាសារធាតុមួយត្រូវបានគេយកទៅផ្សំធ្វើជាទឹកអប់។
ដុំកម្អួតត្រីបាឡែនដែលលោក Jumrus រកឃើញនេះដែរ ត្រូវបានក្រុមមន្ត្រីធ្វើការប៉ាន់ប្រមាណបថា វាអាចលក់បានក្នុងតម្លៃរហូតដល់ទៅ ៣២ម៉ឺនដុល្លារអាមេរិកឯណោះ។
លោក Jumrus បាននិយាយថា លោកបានរង់ចាំពេលវេលានេះ អស់រយៈពេលជិតមួយឆ្នាំទៅហើយ ទម្រាំតែត្រូវបានខាងមន្ត្រីអាជ្ញាធរទាក់ទងមកកាន់រូបលោក។
លោកបាននិយាយថា អ្នកជិតខាងរបស់លោក៣នាក់ បានមកផ្ទះលោក ក្រោយក្មួយប្រុសរបស់លោកបាននិយាយប្រាប់អ្នកភូមិថា លោករើសបានកម្អួតត្រីបាឡែន។ ពួកគេក៏បានសុំប៉ុន្មានចំណិតដើម្បីពិនិត្យមើលថាតើវាជាកម្អួតត្រីបាឡែនពិតមែនឬយ៉ាងណា ប៉ុន្តែពួកគេ បាននិយាយថា ការធ្វើតេស្តមិនបានបង្ហាញពីអ្វីនោះទេ។
លោកបន្តថា លោកត្រូវការដឹកការពិត ហេតុដូច្នេះហើយលោកក៏បានទាក់ទងទៅកាន់ក្រុមអាជ្ញាធរ ហើយឥឡូវលោកដឹងការពិតហើយថា វាគឺជាកម្អួតត្រីបាឡែនពិតមែន ហើយលោកនឹងលក់វាចេញ។
សូមបញ្ជាក់ថា កម្អួតត្រីបាឡែន ត្រូវបានគេស្គាល់ម្យ៉ាងទៀតថា «Ambergris» គឺជាសារធាតុកាកសំណល់ចេញពីកោសិកាសរីរាង្គ ដែលមាននៅក្នុងក្រពះរបស់ត្រីបាឡែនរយៈពេលយូរ។ អ្វីដែលពិសេស និងជាគុណប្រយោជន៍របស់វានោះ គឺត្រូវបានគេយកទៅប្រើប្រាស់ ឬធ្វើជាគ្រឿងផ្សំផលិតទឹកអប់ឲ្យមានក្លិនក្រអូប ក្នុងចំណីអាហារ គ្រឿងសម្អាង និងថ្នាំពេទ្យជាដើម។
កម្អួតត្រីបាឡែន ត្រូវបានគេដឹងថា វាពិតជាអាចលក់បានក្នុងតម្លៃខ្ពស់ខ្លាំងណាស់ ហើយវាក៏ត្រូវបានគេយកទៅប្រើប្រាស់ធ្វើជាគ្រឿងផ្សំបែបនេះ តាំងតែពីក្នុងកំឡុងសតវត្សរ៍ទី១៣មកម្ល៉េះ៕
