នៅអាហ្វ្រិកខាងត្បូង មាននូវទីតាំង២៤៤កន្លែងដែលរក្សាបង្ខាំងទុកសត្វតោចន្លោះពី៦ពាន់ទៅ៨ពាន់ក្បាល និងសត្វខ្លា២៨០ក្បាល ហើយនិងការដឹកជញ្ជូនឆ្អឹង៧០តោនចេញទៅកាន់ចិន ក្នុងចន្លោះឆ្នាំ២០០៧ និង២០១៦។
ការស៊ើបអង្កេតជាច្រើនបានមើលឃើញស្ថានភាពដ៏អាក្រក់បំផុតនៅក្នុងកសិដ្ឋានចិញ្ចឹមតោ និងខ្លា ជាកន្លែងដែលពួកគេដាក់សត្វទាំងអស់នេះនៅក្នុងទ្រុង ហើយនិងបង្កាត់ពូជដើម្បីសម្លាប់វាយកមកធ្វើថ្នាំបុរាណចិន។
យោងតាមរបាយការណ៍មួយចេញដោយអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលការពារសត្វពិភពលោក បានឲ្យដឹងថា តម្រូវការថ្នាំបុរាណបែបប្រពៃណីប្រើប្រាស់រាងកាយសត្វទាំងអស់នេះ នៅប្រទេសអាស៊ីអាគ្នេយ៍មួយនេះ បានធ្វើឲ្យកសិដ្ឋានទាំងអស់ កាន់តែមានចំនួនច្រើនឡើង ដែលភាគច្រើនត្រូវបានគេរកឃើញមាននៅប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង និងចិន។
របាយការណ៍មួយនេះ ដែលនឹងត្រូវបង្ហាញនៅក្នុងសន្និបាតស្តីពីការធ្វើពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិលើពពួកសត្វព្រៃរងគ្រោះថ្នាក់(CITES)នាខែសីហាខាងមុខនេះ បានផ្តល់នូវរូបភាពជាច្រើនពាក់ព័ន្ធនឹងទង្វើរដ៏អាក្រក់បំផុត មកលើសត្វតោ និងខ្លា នៅក្នុងកសិដ្ឋានបង្កាត់ពូជ។
របាយការណ៍បានសរសេរថា ទីតាំងបង្កាត់ពូជនៅក្នុងប្រទេសចិន ប្រៀបបាននឹងរោងចក្រកសិដ្ឋានទៅហើយ ជាកន្លែងដែលសត្វខ្លា ត្រូវបានគេញាត់ចូលទៅក្នុងទ្រុងបេតុងដ៏តូចចង្អៀត។ នៅក្នុងកសិដ្ឋានខ្លះ ក្រុមអ្នកបង្កាត់ពូជ បានដាក់តោចូលទៅក្នុងទ្រុងរបស់វា ហើយនិងផ្តល់ចំណីតិចតួច ដើម្បីបង្គ្រប់កិច្ចឲ្យតែពួកវាអាចរស់រានបាន។
ស្ថានភាពដ៏គួររន្ធត់ទាំងនេះ បានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់សុខមាលភាពរបស់សត្វតោ និងសត្វខ្លាទាំងអស់នេះ ហើយរបាយការណ៍បានរកឃើញភស្តុតាងបញ្ជាក់ពីទង្វើរយ៉ាងឃោឃៅមកលើពួកវា។
ក្រុមអ្នកស៊ើបអង្កេតមកពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល បានរកឃើញថា ភាគច្រើននៃសត្វទាំងនេះដែលត្រូវបានគេរក្សាទុកនៅក្នុងកសិដ្ឋាន គឺពួកវារស់នៅមិនមែនតាមបែបធម្មជាតិនោះទេ ហើយពេលខ្លះពួកវាខាំជើង ឬកន្ទុយខ្លួនឯង ដោយសារតែការស្រេកឃ្លានថែមទៀតផង។
អ្វីដែលអង្គការមួយនេះ រកឃើញគឺអ្នកប្រើប្រាស់ថ្នាំបុរាណចិន នៅតែមានជំនឿលើអត្ថប្រយោជន៍នៃការព្យាបាលដោយប្រើប្រាស់បំណែករាងកាយរបស់សត្វតោ និងសត្វខ្លា ពិសេសគឺឆ្អឹងរបស់ពួកវាតែម្តង បើទោះបីជាគ្មានការបញ្ជាក់ភស្តុតាងពីវិទ្យាសាស្ត្រក៏ដោយ។ តម្រូវការទាមទារសម្រាប់ថ្នាំបុរាណទាំងអស់នេះនៅតែខ្ពស់ដដែល៕
